, ik zie ook ontzettend veel nieuwe namen... leuk!!!). Tijdgebrek is een flauwe opmerking maar helaas wel de reden. Ik schrijf echter op mijn site wekelijks (althans dat is de bedoeling 
) een column en dacht dat het misschien wel leuk zou zij om die hier ook te plaatsen. Dat betekent niet alleen foto's maar ook het verhaal erbij en fotografische technieken. Ik hoop dat het in de smaak valt... dan zal ik kijken of ik mijn nieuwe columns hier ook zal plaatsen. Of het mij lukt om ook geregeld op anderen te reageren kan ik helaas niet beloven, ik heb mijn RSI prima onder controle maar moet helaas nog steeds ontzettend veel achter de laptop zitten en wil die tijd dan ook zo efficiënt mogelijk besteden zonder nodeloos te hoeven klikken... maar ik zal mijn best doen! ... de foto's zijn zo klein omdat ze ook zo groot op mijn site staan, ik hoop dat jullie dat niet erg vinden...
21 Feb. 2012 ~ nachtlijk avontuur op Amelander strand
Op dit moment verblijf ik heerlijk een weekje op Ameland, zoals eigenlijk ieder jaar rond deze tijd. Ik vind dit een heerlijke tijd op de wadden, de elementen laten zich gelden door storm en kou, het is dé tijd van de prachtige indrukwekkende waddenluchten èn de tijd van de lange sfeervolle zonsop- en ondergangen. Ik heb al een paar jaar een plek in gedachten voor beelden tijdens en net na zonsondergang maar daarvoor moeten alle elementen kloppen: de plek van de zonsondergang, de lucht èn het tij... het moet hoogwater zijn. En dat was dit jaar voor het eerst het geval ten tijd van mijn aanwezigheid hier. Afgelopen zondag was het moment, vlak voor 18:00 ging de zon onder en ik was al rond 17:15 ter plaatse. Helaas ging de zon onder achter een wolkenband maar daarboven was het helder zodat de kleuren, waar het mij eigenlijk om te doen was, prachtig waren. De bewuste houten palen van de laatste golfbreker werden heerlijk overspoeld door het opkomende water zodat ik naar hartelust kon spelen met de lengte van belichtingen...
techniek: foto gemaakt met 5DII en 16-35 lens op 27mm met 3 stops ND-gradiënt filter, ISO50, f/22
en 30" belichting vanaf statief
techniek: foto gemaakt met 5DII en 16-35 lens op 19mm met 3 stops ND-gradiënt filter, ISO800, f/5.6
en 0,4" belichting vanaf statief. De kortere belichting zorgt ervoor dat je
mooi de waterstromen terug en de opkomende golf kunt zien.
Toen draaide ik mij naar het zuiden voor een indrukwekkende heldere sterrenhemel met orion fier in het midden staand. De reflectie van de sterren en het schijnsel van de vuurtoren in het natte zand zorgt voor een mooie voorgrond.
techniek: foto gemaakt met 5DII en 16-35 lens op 20mm, ISO1600 voor een hoge gevoeligheid
voor ook de kleine sterren, f/3.2 en 30" belichting vanaf statief. Door de foto relatief licht te houden
t.o.v. de werkelijkheid komen de vele sterren mooi uit.
Tot zover alle perfecte voorbereidingen, geluksmomenten en geweldige ervaringen...
Ten eerste kwam ik al rond 18:00 erachter dat mijn stevige kaplaars-met-dikke-zool-en-stalen-neus op de een of andere duistere wijze een enorme snee heeft opgelopen in zowel zool als zijkant - zonder mijn medeweten of toestemming - waardoor het ijskoude zeewater 2 uur lang mijn laars binnenstroomde en mijn rechtervoet omvormde tot een ijskoude en gruwelijk pijnlijke klomp ijs aan mijn been waarmee ik strompelend door de duinen naar mijn fiets toe moest sukkelen. Maar dat was nog niet eens het ergste...
De wind trok aan van windkracht 4 richting 6 á 7 vanuit het zuiden á zuidwesten, laat ik nou precies aan de westkant van het eiland staan en de wind continu recht in mijn snoet hebben moeten krijgen. Natuurlijk had ik een dubbelwandige broek en extra warme onderlaag... thuis nog in de weekendtas. Niet alleen mijn voet begon pijnlijk te kloppen, inmiddels kreeg ik ook kramp in de kaken van het klappertanden... Maar als dat nou het ergst was...
Nee het ergste voltrok zich een paar seconden na deze foto...
Zoals je ziet is de kraakheldere lucht van de voorlaatste foto ineens veranderd in een bewolkte hemel die zich razendsnel uitbreidde. Sterker nog, omdat ik in het donker fotografeerde had ik niet eens door wat er gaande was. Pas toen ik deze foto zag deed ik mijn hoofdlamp aan om stomverbaasd naar mijn inmiddels witte armen en witte camera te kijken, om nog maar te zwijgen van de ineens opgekomen sneeuwjacht rond mijn hoofd. In werkelijk fracties van seconden waren alle sterren verdwenen en sneeuwde het bij windkracht 6 als een razende om mij heen. Ik kon het duin niet meer van het strand onderscheiden en zelfs het licht van de vuurtoren, nog geen km bij mij vandaan, was onzichtbaar. Ik hoorde slechts de zee en de razende wind en zag in het licht van mijn hoofdlamp slechts 50cm voor mij uit. Met moed der wanhoop heb ik camera en spul in mijn rugzak ingepakt en ben ik op zoek gegaan naar mijn fiets welke in de duinen lag. Mijn hoofdlamp hielp niet omdat ik de grond nog niet eens goed kon zien, zonder lamp hielp ook niet omdat de lucht, duin, strand en zee allen even diep donker zwart waren. Mijn redmiddel was ... mijn GPS. op mijn GPS heb ik naar mijn fiets gelopen, volledig ingezoomd letterlijk mijn stappen terugvolgend zonder ook maar te kijken waar ik liep of ik op een pad liep en of er kuilen waren. Wat ik dan ook met een enorme smak vol op mijn snufferd heb moeten bekopen, mijn 15kg wegende rugzak als extra dreun op mijn rug. Met mijn handen, gezicht en lijf vol zand en sneeuw heb ik mijn fiets gevonden en geprobeerd terug te fietsen. Zicht op het fietspad was slechts een meter tot 2 meter waardoor ik meer naast het fietspad belandde dan erop en menig boom en tak van dichterbij heb meegemaakt dan prettig was en twee keer met de fiets ben gevallen! Na ca. een half uur kwam ik het duin uit, op weg naar Hollum. (Bedenk dat ik dit de heenweg in minder dan 5 minuten heb gedaan). Eenmaal op de openbare weg kon ik van lantaarn naar lantaarn fietsen en had ik gelukkig de storm in de rug.
Thuis aangekomen liep het ijskoude zeewater nog steeds uit mijn laars, was mijn voet gruwelijk pijnlijk en kon ik er niet op lopen, zat mijn fototas onder de sneeuw en mijn kleren onder het zand, heb ik mijn GPS af moeten spoelen van het zand en ben ik op zoek gegaan naar een stevige Beerenburg.
Een uur later keek ik weer naar buiten, de hele wereld wit.. maar de lucht? Weer kraakhelder vol sterren...
Deze avond kan wat mij betreft de analen in als één van de betere avonturen!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
aanvulling van 22-02 met nieuwe nachtfoto's
Toen ik gisteravond bovenstaand bericht aan het schrijven was, was ik in feite net terug van wederom een avond aan het strand, op exact dezelfde plek onder nóg mooiere (lees helderdere) omstandigheden. Met de wetenswaardigheid van bovenstaand verhaal èn kennisgenomen te hebben van de bijbehorende beelden heb ik gekeken naar verbeteringen en aanvullingen.
Deze keer was ik er later, de zonsondergang zelf vond ik niet bijster interessant, het ging mij met name op de late kleuren. Het moment van vloed was inmiddels alweer bijna een uur later zodat ik rond dezelfde tijd een stuk dichter bij zee kon komen. Hieronder snel (ik zit nu alweer een hele avond achter de laptop tijdens mijn 'vakantie') de resultaten... deze keer zonder technische gegevens... ik heb geen zin meer in typen
jupiter, venus en.... Andre Kuipers die langsvliegt
Sterrensporen met op de achtergrond de langsvarende veerboot die terugkomt uit Harlingen
leuk detail: persbureau Ameland heeft diverse beelden gebruikt en verhalen geplaatst: "Hachelijk avontuur fotograaf op Ameland", "Sterrensporen boven Ameland" en "André Kuipers weer boven Ameland"
