Ad blocker detectedCOLON Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Hierbij wou ik onderstaande foto's graag laten zien, deze zijn gemaakt op 18-5-2012. In Ter Apel, waar uitgeprocedeerde asielzoekers verblijven in een tentenkamp uit protest tegen hun uitzetting.
Ik zie opbouwende kritiek graag tegemoet
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Canon 400D en een Canon 7D
Met Canon 70-200 2.8 IS USM en een Canon 18-55mm IS
Interessante serie.
Een aantal dingen vallen me op, maar die zijn best smaak-gerelateerd. Je keuze voor zwart-wit of kleur lijkt willekeurig.
Weet niet of het zo is, maar het komt op mij zo over. En daarmee voegt het voor mij weinig toe om beide te hebben.
Een belangrijker punt, en dat is denk ik niet alleen smaak; als je kijkt naar de foto's die 'het best werken', dan zijn dat in dit geval de foto's waarbij je dichterbij je onderwerp bent gekropen. Mensen groot in beeld, laat zien wat ze doen, wat ze daarvan vinden, etc. Ik vind dat je teveel op het pad bent gebleven, te ver weg, en daardoor overzichtplaatjes hebt gemaakt die niet heel veel zeggen. Natuurlijk, de spandoeken vertellen het verhaal, maar daar houdt het ook zowat mee op. Beetje lomp zo, misschien, maar probeer het maar eens. Kruip er op en zie wat er gebeurt.
@ Gumpje - Ik denk dat ik jou wel begrijp, het was best lastig of misschien wel in eerste instantie een beetje ongemakkelijk om er rond te lopen, ze doen niks. Dat heeft wellicht ook met mijn houding te maken, ik denk dat foto 2. als enige in de buurt komt wat jij precies bedoelt. Ik neem je advies mee, Bedankt.
@ Jan Vos - Viel wel mee
Canon 400D en een Canon 7D
Met Canon 70-200 2.8 IS USM en een Canon 18-55mm IS
Jah, 2 is wat ik bedoel, en 7 komt ook in de buurt. Ongemakkelijk gevoel kan ik me voorstellen. Ik zeg ook niet dat het gemakkelijk is. Ik heb van dichtbij langdurig een straatfotograaf meegemaakt die een houding had waardoor hij overal tussen kwam. Toen besefte ik me dat dit soort fotografie voor een groot deel wordt mogelijk gemaakt door degene die de knopjes bedient. Niet zozeer qua techniek, maar qua sociale bewegingsruimte/vrijheid.
Maar niettemin schets je wel een informafief beeld van dit kamp
Kamperen boeit me niet zo, dus ik beperk me tot de fotografische kant.
Het geheel is als serie neergezet en dan begrijp ik de functionaliteit van die ene kleurfoto tussen al die zwart-wit niet.
Die kleur moet dan iets toevoegen aan het verhaal en dat doet het voor mij niet.
Wat mij opvalt is dat veel foto’s niet echt scherp zijn. Heb je wel naverscherpt?
De zwart-wit omzettingen vind ik te zacht. Er mag een stuk meer contrast in.
Ook de kadrering kan beter. Op een aantal foto’s kun je in ieder geval een stuk van de loze voorgrond wegsnijden. Alleen daarmee kom je al weer wat dichter bij je onderwerp.
